اختلال بچه بازی (pedophilic disorder)

افرادی که مبتلا به اختلال بچه بازی (pedophilic disorder) تشخیص داده میشوند ، توسط کودکان یا نوجوانان تحریک جنسی می شوند. متخصصان بالینی این تشخیص را برای افرادی مقرر می کنند که حداقل ۱۶ ساله و دست کم ۵ سال بزرگتر از کودکانی باشند که مجذوب آنها می شوند.
ما از شیوع اختلال بچه بازی خبر نداریم، زیرا افراد مبتلا به این اختلال، با توجه به غیر مجاز بودن رفتارشان که باید مطابق با میل شدید خود با کودک کم سن عمل کنند، به ندرت برای درمان مراجعه می کنند. با در نظر داشتن داده های شیوع بهره کشی جنسی از کودک در ایالات متحده، تا اندازه ای می توانیم از شیوع اختلال بچه بازی آگاه شویم. از بین کودکانی که گزارش های بدرفتاری درباره آنها داده شده اند، تقریبا ۱۰ درصد موارد بهره کشی جنسی را شامل می شوند وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده، ۲۰۰۵).

وقتی از دیدگاه متفاوتی به موضوع نگاه کنیم، تقریبا دو سوم تمام قربانیان تجاوز جنسی، کودک و نوجوان هستند. در حدود دو سوم قربانیان زن هستند، اکثر افرادی که مرتکب این اعمال میشوند ، مرد، و تقریبا یک سوم خلافکاران، خویشاوندان کودکان قربانی شده هستند (اسنیدر، ۲۰۰۰).

اعتیاد به سکس اینترنتی با کودکان و نوجوانان و مشغولیت در «chat room» اخیرا مورد توجه متخصصان بهداشت روانی قرار گرفته اند. در یک تحقیق، معلوم شد که پلیس ۵۱ خلافکار جنسی chat room اینترنتی را دستگیر کرده است که ملاک های تشخیصی برای اختلال افسردگی اساسی، اختلال سازگاری، و اختلالات مصرف مواد را برآورده می کردند. هیچ یک مبتلا به اختلال بچه بازی تشخیص داده نشده بودند.

خلافکاران اینترنتی در دو گروه جایمی گیرند. آنهایی که گرایش به تماس داشتند از chat rooms اینترنت برای ترتیب دادن قرار ملاقات با قربانیان بالقوه استفاده می کردند. خلافکارانی که «گرایش به خیالپردازی» داشتند، به نوعی cybersex آنلاین با قربانیان خود می پرداختند که هدف از آن رسیدن به اوج لذت جنسی در حالت آنلاین بود. اکثر آنها ملاک های اختلال شخصیت ضد اجتماعی را برآورده نمی کردند و ۹۴ درصد برای اولین بار با نظام قضایی جنایی روبرو شده بودند. اکثر این افراد سفیدپوست بودند، تحصیلات در سطح کالج داشتند، و جایگاه اجتماعی طبقه متوسط یا شغلی بالاتر داشتند (بریگز، سیمون، و سیمونسن، ۲۰۱۱).

کیس روانشناسی 

اختلال بچه بازی کرک مدت کوتاهی بعد از ازدواج، با آمی، دخترخوانده ۸ ساله خود رابطه صمیمانه ناشایستی برقرار کرد. این رابطه ظاهرا معصومانه آغاز شده بود؛ یعنی، وقتی کرک برای حمام کردن آمی زمان بیشتری را صرف کرده بود. اما بعد از فقط دو ماه زندگی در یک خانه، رفتار کرک از محدوده نوازش جسمانی که معمولا والدین انجام می دهند، خارج شد. بعد از اینکه همسر کرک صبح زود برای رفتن به سر کار خانه را ترک می کرد، او به این بهانه که آمی می تواند از تلویزیون اتاق خواب او کارتون ببیند، وی را به بستر خود می برد. کرک با نوازش موی او شروع می کرد و به تدریج به رفتار جنسی واضح تری پیشروی می کرد. آمی سردرگم و وحشتزده، هر کاری که او می گفت انجام می داد. کرک آمی را تهدید می کرد که اگر درباره راز شان به کسی چیزی بگوید، آن را انکار و وی را شدید تنبیه خواهد کرد. این رفتار به مدت بیش از دو سال ادامه یافت تا اینکه یک روز همسر کرک به طور غیر منتظره ای به خانه برگشت و مچ او را هنگام انجام این رفتار گرفت.

ملاک های 5-DSM برای اختلال بچه بازی

A. ظرف مدت حداقل ۶ ماه، خیالپردازی های تحریک کننده جنسی مکرر، شدید، تمایلات جنسی، یا رفتارهایی که فعالیت جنسی با کودک یا کودکان نابالغ (عموما ۱۳ ساله یا کمتر) را شامل می شوند. B. فرد مطابق با این امیال جنسی عمل کرده، با این تمایلات یا خیالپردازی های جنسی موجب ناراحتی یا مشکل میان فردی محسوس می شوند. . C. فرد حداقل ۱۶ ساله و دست کم ۵ سال بزرگتر از کودک با کودکان در ملاک A است.