اختلال شخصیت نمایشی چیست؟

متخصصان بالینی، اختلال شخصیت نمایشی ( histrionic personality disorder )را در افرادی تشخیص میدهند که وقتی کانون توجه قرار دارند خیلی لذت می برند و در هر جایی طوری رفتار می کنند که اطمینان یابند این اتفاق روی دهد.
آنها بیش از اندازه نگران ظاهر جسمانی خود هستند، اغلب سعی می کنند به قدری افراطی توجه را به خودشان جلب کنند که رفتار آنها مضحک به نظر می رسد. به علاوه، افراد آنها را به صورت لاس زن و اغواگر برداشت می کنند و آنها توقع اطمینان آفرینی، تحسین، و تأیید از جانب دیگران دارند و اگر آن را دریافت نکنند، عصبانی می شوند. آنها ارضای فوری امیال خود را می طلبند و به حتی جزئی ترین تحریک، واکنش مفرط، معمولا به صورت اغراق آمیز، مثلا با گریه یا غش کردن، نشان می دهند. گرچه روابط آنها سطحی است، ولی آن را صمیمی می دانند و به آشنایان خود با عنوان «دوستان عزیز» اشاره می کنند. آنها به راحتی تحت تاثیر دیگران قرار می گیرند، فاقد توانایی تحلیلی هستند، و دنیا را به صورت کلی، امپرسیونیستی می بینند. یک زمانی این اختلال مترادف با توصیف فروید از فرد هیستریک» (معمولا زن) در نظر گرفته می شد. وقتی تفکر روانکاوی افت کرد، این اختلال از کاربست رایج خارج شد و در و
شد و در واقع، در بازنگری 5-DSM تقريبا حذف شد. با این حال، پژوهشگران همچنان به تحقیق دربار
دلال ادامه می دهند (مثل تو میاتی و همکاران، ۲۰۱۲). شخصیت مرتبط با این اختلال "



کیس اختلال شخصیت نمایشی

البنت، معلم دبیرستان ۴۴ ساله ای است که به خاطر رفتار عجیب و غریب و عشوه گری های نامناسب خود شهرت دارد. چند تن از دانش آموزان او در مورد رفتار اغواگرانه وی در ملاقات های انفرادی، به مدیر مدرسه شکایت کرده اند. او اغلب با گرمی زیاد و نگرانی ظاهری در سلامت دانش آموزان، از آنها استقبال می کند که باعث می شود برخی ابتدا او را آدم جالب دلنشین برداشت کنند؛ با این حال، آنها همواره بعد از اینکه متوجه می شوند که او چقدر سطحی است، سرخورده می شوند. او برای همکاران خود از موفقیت های جزئی لاف می زند، انگار که آنها پیروزی های بزرگی بوده اند، اما اگر نتواند به هدف دلخواه خود برسد، دلخور می شود و به گریه می افتد. او به قدری به تأیید دیگران نیاز دارد که داستان خود را طوری تغییر می دهد که با هر کسی که در آن لحظه با وی صحبت می کند، تناسب داشته باشد. چون او همیشه بحران می آفریند، و هیچ وقت به نگرانی دیگران پاسخ متقابل نمی دهد، افراد ایمن شده اند و دید درخواست های مکرر او برای کمک و توجه اعتنایی نمی کنند

 

ملاک های 5-DSM برای اختلال شخصیت نمایشی

گوی فراگیر تهییج پذیری و توجه خواهی مفرط، که در اوایل بزرگسالی شروع می شود و در زمینه های مختلف وجود دارد، به صورتی که با پنج (یا تعداد بیشتری از موارد زیر نمایان می شود: 1. درموقعیت هایی که کانون توجه نیست، ناراحت است. 2. تعامل با دیگران اغلب با رفتار نامناسب اغواگری یا تحریک آمیز جنسی مشخص می شود. 3. هیجانات را به صورتی که فورا تغییر می کنند و سطحی هستند، ابراز می کند. 4. همواره برای جلب توجه به خود از ظاهر جسمانی استفاده می کند. 5. سبک گفتاری دارد که بیش از حد به برداشت کلی منجر می شود و فاقد جزئیات است. 6. هیجان را به صورت نمایشی، ساختگی، و اغراق آمیز ابراز می کند. 7. تلقین پذیر است (یعنی، به راحتی تحت تأثیر دیگران با شرایط قرار می گیرد) 8.  روابط را صمیمی تر از آنچه واقعا هستند، تصور می کند.