مشکلات تشخیص اختلالات روانی کودکان

قبل از هر چیزی باید توجه داشت که مطالعه اختلالات روانی کودکان در مقایسه با بزرگسالان با مشکلاتی همراه است.
هر اختلال روانی یا رفتاری در کودکان را باید بر اساس شرایط سنی کودک سنجید، چرا که بسیاری از مشکلاتی که در کودکی دیده می شود با توجه به سن کودک کاملا طبیعی هستند و به همان سرعتی که به وجود آمده اند ممکن است برطرف شوند. مثلا شب ادراری نوزادان یک پدیده کاملا طبیعی است اما بعد از ۵ سالگی ممکن است نشانه اضطراب یا مشکلات سازگاری باشد.

تشخیص مشکل روانی وابسته به این است که فرد بتواند به تبادل اطلاعات با درمانگر بپردازد و به روشنی توضیح دهد از چه چیزهایی رنج می برد اما کودکان نمی توانند دقیقا بگویند که چه احساسی دارند . کودکان به علت دارا بودن خودپنداره رشد نیافته نمی توانند احساسات خود را دقیقا درک کنند. در این شرایط روانشناسان و روانپزشکان حالات روانی کودک را از روی رفتارهای شهودی حدس می زنند و مشخص می کنند که نسبت به سن و مرحله رشدی وی آیا این رفتارها عادی هستند یا غیر عادی.
در کودکی و اوایل نوجوانی تغییرات رشدی به سرعت روی می دهند. به این معنا که مشکلات روانی به سرعت تشدید می شود. این واقعیت ایجاب می کند که مشکلات کودکی، هر چه زودتر در اوایل کودکی شناسایی شود تا آسیب روانی به حداقل برسد، زیرا هرچه رشد غیرعادی طولانی تر باشد، آسیب های وارده بیشتر خواهد بود.
از این رو روان شناسان معمولا اختلالات روانی کودکان را به دو گروه عمده اختلالات برونی سازی و اختلالات درونی سازی تقسیم می کنند.






اختلالات برونی سازی (externalizing disorders)
رفتارهایی هستند که در جهت بیرون از وجود کودک هدایت می شوند مثل پرخاشگری، بیش فعالی، نافرمانبرداری و تکانشگری. این اختلالات به آسانی از بیرون قابل مشاهده هستند وامروزه بیشتر تحت عنوان اختلالات رفتاری اخلال گرانه شناخته می شوند. مشکلات برونی سازی تا اندازه ای به علت کنترل کمتر از حد یا خودتنظیمی به شیوه ای نادرست یا ناسازگارانه به وجود می آیند. به عبارت دیگر کودکانی که مشکلات رفتاری جدی نشان می دهند مثل دزدی یا دعوا معمولا در کنترل و تنظیم رفتارها و هیجانات خود مشکل جدی دارند.
اختلالات برونی سازی شامل : ADHD, اختلال نافرمانی-چالشگری و اختلال سلوک می باشند.




اختلالات درونی سازی( internalizing disorders)
رفتارهایی هستند که بیشتر به درون خود کودک هدایت می شوند، مثل افسردگی، اضطراب و تلاش زیاد برای گوشه گیری و اجتناب از فعالیت های اجتماعی. اختلالات درونی سازی از مشکلاتی تشکیل شده اند که بر اساس سمپتوم های بیش از حد کنترل شده قرار دارند و به این موضوع اشاره دارد که این مشکلات تا اندازه ای زمانی به وجود می آیند که افراد می خواهند وضعیت یا حالات هیجانی و شناختی درونی خود را به شیوه ای نادرست یا ناسازگارانه کنترل یا تنظیم کنند. اصطلاح درونی سازی نشان می دهد که این مشکلات تا اندازه زیادی در درون فرد به وجود می آیند و در آنجا می مانند به همین دلیل به این اختلالات بیماری های مخفی نیز می گویند، یعنی کشف آنها از طریق مشاهده بیرونی بسیار دشوار است.
اختلالات درونی سازی شامل: اختلال اضطراب جدایی، اختلال اضطراب عام، فوبیای اجتماعی ، اختلال وسواسی-اجباری، اختلال وحشت زدگی، اختلال افسردگی عمده و اختلال دیستیمیک می باشند.